Hoe ik mijn geluk en rust gevonden heb
Toen ik in het ziekenhuis werkte als oncologisch verpleegkundige, voelde het alsof ik gevangen zat in een gouden kooi. Als je een goede job hebt, krijg je vaak het gevoel dat je tevreden moet zijn met wat je hebt. Ik voelde mij vooral bang, om écht te leven en voluit te gaan.
“Leef hard en goed en schoon en wild. Kijk
goed, voel beter. Wees niet bang. Kies voor
wat u blij maakt, wat het ook moge zijn.
Durf proberen wat te lastig lijkt. Leg de
lat hoog genoeg. Koester en laat u koesteren. Geef anderen wat ze verdienen,
en uzelf minstens ook. Blijf hopen, willen,
dromen, wensen.”
Griet Op de Beeck
Dé tekst die mijn leven veranderde
Na vijftien jaar durfde ik het eindelijk aan om te solliciteren voor een vacature binnen het ziekenhuis. Toen ik te horen kreeg dat ik de job niet had, was ik enorm teleurgesteld. Ik nam toen wel de stap om te starten met thuisverpleging, wat ik nu nog steeds deeltijds en met veel plezier doe. Ik kampte in die periode al een hele tijd met heel wat lichamelijke klachten. Zo had ik een slokdarm- en maagontsteking en migraine, voelde ik mij altijd moe en kreeg ik steeds vaker last van tintelingen. In het begin enkel in mijn vingers, maar na een tijdje voelde ik het over mijn hele lichaam.
Op een avond slaagde ik er zelfs niet meer in om mijn vork vast te houden. De dokter bestempelde mijn symptomen meteen als een typisch beeld van chronische hyperventilatie in combinatie met migraine, met stress als oorzaak. Om mijn innerlijke onrust en migraine te behandelen kreeg ik enkel medicatie voorgeschreven. Hoewel ik besefte dat pillen niet de oplossing waren, nam ik ze toch. Na drie maanden voelde ik me echter absoluut niet meer mijzelf.
Keerpunt
Toen kwam er een keerpunt in mijn leven. Mijn zoon kreeg een nieuwe kamer en ik besloot om de zolder leeg te maken. Toen ik na vijf dagen opruimen besefte dat ik geen last meer had van hoofdpijn, besefte ik dat opruimen voor mij heel therapeutisch werkt. Mijn osteopaat dacht zelfs dat ik op vakantie was geweest. Ik besliste meteen om mijn pillen af te bouwen, ik volgde een opleiding tot opruimcoach en ik nam ontslag uit het ziekenhuis.
Voor mij is opruimen een echte passie. Ik heb altijd al een liefde gehad voor orde en structuur. Toen ik klein was ruimde ik steeds op, terwijl mijn zus alles volgooide. Vroeger was ik jaloers op mensen die de sprong durfden wagen om van hun passie hun beroep te maken. Nu kan ik mij met trots tot die groep rekenen. Momenteel volg ik nog een opleiding coachende vaardigheden. Ik wil andere mensen namelijk niet zomaar advies geven, maar hen echt helpen naar een opgeruimd leven. Omdat ik zelf maar al te goed besef dat rust in huis ook rust brengt in je hoofd. Ik ben nu veel beter in staat om te luisteren naar mijn lichaam. Ik slaap wanneer ik moe ben, durf vaker nee zeggen en doe wat ik echt graag doe, met passie!